Η μουσική πάντα αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτισμικής ταυτότητας ενός λαού και για την Κύπρο συγκεκριμένα, είχε και συνεχίζει να έχει μία ιδιαίτερη θέση στην κουλτούρα της.
Η Κύπρος, κομμάτι του Ελληνισμού, παρά τους πολλούς κατακτητές που συνάντησε, κατόρθωσε να κρατήσει τον πολιτισμό της ανεπηρέαστο, όπως φυσικά και τη μουσική της. Παρουσιάζει, όπως είναι αναμενόμενο, ομοιότητες με τη μουσική άλλων ελληνικών περιοχών, όπως της Κρήτης, των Δωδεκανήσων και της Μικράς Ασίας.
Πρώτη καταγραφή σχετικά με τη μουσική της παράδοση υπάρχει στα Ομηρικά Έπη όπου έχουμε αναφορά στα Αφροδίσια , λατρευτικές γιορτές προς τιμήν της θεάς Αφροδίτης που περιλαμβάνουν και διαγωνισμούς ασμάτων.
Πηγή : http://accessarts.com.cy
Χρησιμοποιώντας τον ιδιωματισμό της γλώσσας τους οι Κύπριοι μουσικοί τραγούδησαν τον πόνο, την χαρά, ηρωικά κατορθώματα, την ξενητιά και την ελπίδα της ένωσης με την μητέρα Ελλάδα. Επιρρεάστηκε πολύ η μουσική τους από την βυζαντινή μουσική μετά την άλωση της πόλης που μεγάλος αριθμός κατοίκων της βυζαντινής επικράτειας εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης είναι το σταυροδρόμι της ανατολής και της δύσης και αυτό φαίνεται και στη μουσική τους.
Η Κύπρος έχει γαλουχίσει στους κόλπους της μεγάλους καλλιτέχνες, οι οποίοι γίναν πρώτα ονόματα τόσο στη Κύπρο όσο και σε όλη την Ελλάδα. Είναι ένας λαός που η μουσική ρέει στις φλέβες του από την ώρα της γέννησής του.
Πηγή : http://www.kypros74.gr/kypros/kypros-paradosi-ethima/kypros-mous
Το λαϊκό μουσικό όργανο στην Κύπρο που χρησιμοποιούνταν από πολύ παλιά ήταν κατά κύριο λόγο ο καλαμένιος αυλός (κοινώς το πιδκιαύλι). Πανάρχαιο, πνευστό μουσικό όργανο που κατασκευαζόταν από ένα κομμάτι καλάμι. Ο αυλός δεν ήταν επαγγελματικό μουσικό όργανο, αλλά ήταν πολύ αγαπητός στους ερασιτέχνες εκτελεστές αλλά και στους ακροατές.
Ένα άλλο μουσικό όργανο, επίσης για ερασιτεχνικούς σκοπούς, που χρησιμοποιούσαν οι παλαιοί Κύπριοι φιλόμουσοι, ήταν ο ταμπουράς.
Ταμπουράς ήταν έγχορδο όργανο, σε σχήμα μισού αχλαδιού. Το ηχείο του ήταν πολύ μικρό, είχε μακρύ λαιμό (ταστιέρα) και τρεις ή τέσσερις χορδές. Ο ήχος του ταμπουρά ήταν λεπτός, αδύνατος και πολύ μαλακός, παραγόταν δε με πλήκτρο που ήταν κατασκευασμένο από ένα κατάλληλα επεξεργασμένο κομμάτι φτερού αετού, του γύπα ή στην ανάγκη και της γαλοπούλας.
