Η αρχή του τέλους... 20/7/1974
Στις 5:30 το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974, οι σειρήνες του πολέμου αντήχησαν σε όλο το νησί. Και ήταν η αρχή του τέλους.. Η ιστορία γραφόταν με τα πιο μαύρα χρώματα. Τα όσα φρικτά ακολούθησαν είναι γνωστά. 44 χρόνια μετά, η πολύπαθη Κύπρος παραμένει μοιρασμένη. Χιλιάδες άνθρωποι παραμένουν ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες, τα σπίτια και τις περιουσίες τους.
Η τουρκική εισβολή, αποτελεί τη μεγαλύτερη τραγωδία της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας. [http://www.reporter.com.cy]
Χιλιάδες ήταν οι νεκροί και οι αγνοούμενοι, τα οστά πολλών εκ των οποίων ταυτοποιούνται σήμερα, ενώ πάνω περίπου 200.000 Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες εκδιώχθηκαν από τα σπίτια και τις περιουσίες τους.
Τα πρώτα αντίσκηνα της προσφυγιάς
Με τον ερχομό του φθινοπώρου άρχισαν να στήνονται τα πρώτα αντίσκηνα. 'Ασπρα, μπλε, χακί καραβόπανα θα αποτελούσαν την πρώτη στέγη για χιλιάδες πρόσφυγες.
Στην αρχή τα αντίσκηνα έκαναν την εμφάνισή τους άτακτα, σε αυλές σχολείων, σε δημόσιους χώρους, σε χωράφια, σε πάρκα. Στη συνέχεια άρχισαν να οργανώνονται οι πρώτοι προσφυγικοί συνοικισμοί. Κυρίως στη Λάρνακα: στα ακίνητα Λευκαρίτη, στην Ορμήδεια, στην Ξυλοτύμπου, στο Δασάκι της 'Αχνας, στην Ορόκλινη, στο Τσακιλερό. Και στη Λευκωσία: στις Κόκκινες, στη Σταυρού, έξω από το Μετόχι του Κύκκου, στον 'Αγιο Δομέτιο.
'Ανθρωποι από διάφορες περιοχές με διαφορετικές συνήθειες υποχρεώνονται να συμβιώσουν. Να αποτελέσουν τις νέες κοινωνίες, τις οποίες ενώνει η πίκρα και ο καημός της απώλειας του σπιτικού. Οικογένειες που θρηνούν τους δικούς τους που χάθηκαν, μάνες που αγωνιούν να μάθουν για τον γιο που δεν γύρισε ακόμη.
Όλος ο πόνος της προσφυγιάς στοιβάχτηκε σε αυτά τα τσαντίρια.
Πηγή : http://politis.com.cy/article/san-simera-4-aigoustou-1974-foto-avdelopoulou
Τα πρώτα Χριστούγεννα μετά την προσφυγιά
Τα πρώτα Χριστούγεννα ήταν αναμφισβήτητα πολύ θλιβερά για όλους τους εκτοπισμένους Κυπρίους, αλλά πρισσότερο για τα παιδιά...
Ακόμα και τότε τα παιδιά στόλισαν χριστουγεννιάτικα δέντρα χρησιμοποιώντας για στολίδια ότι έβρισκαν, μπαλόνια, ξερόκλαδα ακόμα και κάλυκες.
Στα αντίσκηνα - τάξεις πραγματοποιήθηκαν χριστουγεννιάτικες μαθητικές γιορτές απαλύνοντας έστω και για λίγο τον πόνο και τη δυστυχία των παιδιών.
Η Πολιτική Άμυνα ετοίμασε πολλά δώρα για τα παιδιά που ζούσαν στα αντίσκηνα. Στο ρεπορτάζ της εποχής ένας δημοσιογράφος αναφέρει: «Φεύγαμε φορτωμένοι αγάπη και συγκίνηση όταν ακούσαμε πίσω μια αγορίστικη φωνή. «Θείε, θείε να φέρεις και της αρφής μου δώρο». Οι δημοσιογράφοι έγραψαν στη λίστα τους: αυτοκινητάκια, ποδήλατα, κουκλίτσες ενώ άλλα παιδάκια απλά ζήτησαν να βρεθούν οι γονείς τους....
Τα πρώτα σχολεία ...
Ο εκτοπισμός τόσων χιλιάδων ανθρώπων (το 40% του ελληνοκυπριακού πληθυσμού) προκάλεσε αναμφίβολα σοβαρότατα προβλήματα και στο ίδιο το κράτος, το οποίο έπρεπε να αντιμετωπίσει σωρεία αναγκών: σίτισης, στέγασης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Με τους πρώτους μήνες του φθινοπώρου προσετέθη και η ανάγκη της εκπαίδευσης των εκτοπισμένων παιδιών.
Μία από τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής ήταν και η απώλεια του 31% των δημοτικών σχολείων του νησιού και του 39% των σχολών μέσης εκπαίδευσης.
Ο σχεδιασμός του υπουργείου Παιδείας ήταν από τη μια η λειτουργία σχολείων (κυρίως νηπιαγωγείων και δημοτικών) μέσα στους ίδιους τους συνοικισμούς των αντισκήνων και από την άλλη η επιστράτευση των γυμνασίων και των λυκείων των υφιστάμενων σχολείων στις ελεύθερες περιοχές της Δημοκρατίας και κατά τις απογευματινές ώρες. Οι μεγαλύτεροι -και εκπαιδευτικοί και μαθητές τότε- σίγουρα θα θυμούνται ότι αρκετά χρόνια μετά το 1974 λειτουργούσαν τα σχολεία εναλλάξ σε πρωινή και απογευματινή φοίτηση για να μπορέσουν να εξυπηρετηθούν οι φοβερές ανάγκες που είχαν δημιουργηθεί.
Πηγή : http://politis.com.cy/article/afieroma-1974-ta-prota-scholia-stin-prosfigia-foto-avdelopoulou
